Waarom dit werk?

Werken met en voor mensen: Werken in de uitvaartzorg is op een gegeven moment voor mij een bewuste keuze geworden. Na jaren technisch werk te hebben gedaan ben ik omgeschoold en heb ik me voorbereid op voor mij totaal ander werk. Ik deed dat omdat ik er van overtuigd was dat dit werk bij mij past. In 1999 was het moment daar. Eerlijk gezegd was het best wel een waagstuk, zeker omdat ik vanuit een positie kwam dat ik 'werkzekerheid' had. Toch stapte ik daarvanuit over in een eigen onderneming, waarvan nog maar moest blijken of het succesvol zou worden. De jaren die inmiddels achter me liggen, zijn voor mij een doorlopende bevestiging geweest dat de keuze van toen goed is geweest. Het werken met en voor mensen, het spreken met al die verschillende mensen, is zo boeiend en inspirerend. Ik heb er veel van geleerd en ben er mede door gevormd.

Ondernemend: Ik ben een echt ondernemend type. Ik zie er niet tegenop om nieuwe wegen te bedenken en deze vervolgens ook in te slaan. Het daarbij zelf verantwoordelijk zijn voor werk en inkomen is gewoon iets wat bij me past. Verder, het steeds door mensen beoordeeld en 'gewogen' worden heb ik als een aparte uitdaging ervaren.

Vrije uitvaartdiensten: Wat voor mij overigens ook meegespeeld heeft in de beslissing om dit werk te gaan doen is, dat ik toen in de gaten kreeg dat het religieus denken van mensen veranderde. De wereld globaliseerde en, mede door het internet, werd alles steeds meer open en toegankelijk. Het instituut kerk miste op een aantal fronten de aansluiting met de maatschappij en steeds meer mensen gingen hun heil ergens anders zoeken. Er kwam een behoefte aan 'vrije' mensen die in staat waren om religieuze invulling te geven aan afscheidsbijeenkomsten. Omdat ik geïnteresseerd ben in religie en spiritualiteit, daarin studeerde, zag ik een nieuwe kans. Ook dat bleek een schot in de roos. In de afgelopen jaren heb ik werkenlijk honderden 'vrije' uitvaartdiensten verzorgd.

De een zijn dood.....: In de loop van de tijd is het voor mij een doel en een streven geworden om verantwoord en met passie uitvaartwerk te doen. Ik sta ver af van de slogan 'de een zijn dood is de ander zijn brood'. Als dit toch zou moeten gelden dan raakt dat evenzeer een chirurg of radioloog. Ja, als je het kort door de bocht beziet, dan heb ik (net als de chirurg) inkomen uit leed en ellende van andere mensen. Ik heb daar in het begin, toen ik vanuit de technische wereld kwam, erg aan moeten wennen.

Hoe ik de dood zelf ervaar? Dat kan ik misschien het best illustreren en beantwoorden met een muziekfragment. Bach maakte ooit het mooie koraal: 'Come sweat dead, come blessed rest'. De manier waarop hij de dood zag, daar herken ik me in, en vanuit dat perspectief kan ik er zelf ook mee omgaan.