Zoektocht en transitie

Studeren: Studeren, studeren en nog eens studeren, dat werd de route die ik ging. Zodra ik was getrouwd begon ik mijn zoektocht. Ik had zoveel vragen waar ik antwoord op wilde hebben. Het streng gereformeerd (orthodox) geloof bood mij die antwoorden niet. Sterker nog, ik maakte een periode door waarin ik letterlijk en figuurlijk vast liep. Studeren, nee niet meer de techniek (mijn vorige werk), maar theologie, filosofie en psychologie. Nooit vergeet ik meer de avonden en de zaterdagen toen ik deeltijd in Utrecht studeerde. Met een hoofd vol gedachten ging ik naar huis. Ondertussen kocht en las ik het ene boek na het andere, wat mijn inzichten en wereldbeeld veranderde. Ook het onderwerp 'dood' boeide mij. (Ik was opgegroeid bij: 'het is de mens gezet om eenmaal te sterven, en daarna het oordeel'. Op dat moment kon ik nog niet weten dat juist datgene waar ik vroeger bang voor was, uiteindelijk mijn dagelijks werk zou worden.) Met studeren en boeken kopen ben ik eigenlijk nooit gestopt. Mijn boekenvoorraad van toen is inmiddels uitgegroeid en staat nu als een persoonlijke bibliotheek in de woonkamer (voor mij de studeerkamer) in mijn appartement in Antwerpen.

Aardig is overigens dat in mijn biblotheek aan de titels van de boeken te zien is welke weg ik heb afgelegd.....

Vervreemding: In de eerste periode van studeren vervreemde ik in snel tempo van mijn familie en vrienden, die vrijwel allemaal streng gereformeerd (orthdox) gelovig waren. Ik ging echter anders denken, stelde vragen en ik had toen eigenlijk niet goed in de gaten dat ik me hierdoor totaal isoleerde. Dat drong pas later goed tot mij door. (Uiteindelijk heeft het jaren geduurd voor ik een nieuwe vrienden en kennissenkring om me heen had.)

Stoppen met de kerk: In 1993 besloot ik om definitief te stoppen met de Oud Gereformeede kerk, de kerk waar ik in 1984 belijdenis had gedaan. De kerk waar ik in 1984 het openbaar had beloofd dat "de leer alhier geleerd de enige en waarachtige leer der zaligheid was", en dat ik die niet zou verlaten...... Ik deed dat wel.....

In deze kerk had ik het huwelijk 'kerkelijk laten bevestigen' (inzegenen deed men niet). Diverse mensen waarschuwden mij dat ik het verkeerde pad op ging..... Ik ging naar de Hervormde kerk in de plaats Alblasserdam, waar ik toen woonde, werd er organist en deed er mijn best, maar 'thuis' heb ik me er nooit gevoeld. Dat kwam omdat mijn zoektocht nog niet ten einde was en ik ook daar mijn antwoorden niet vond. Een paar jaar later liet ik me definief uit het kerkregister schrijven.

Einde huwelijk: Evenals in de kerk kon ik ook niet verder met het huwelijk. En ja, ik had een huwelijksbelofte gedaan, maar was meer met mezelf bezig dan met samenleven. Mijn echte ontwikkeling en persoonlijke vorming kwam namelijk pas op gang nadat ik getrouwd was. Hierdoor veranderde ik zodanig dat ik mijn huwelijk niet in stand kon houden. Voor mij was er geen weg meer terug. Toen de jongste van de twee kinderen 18 was hebben we het huwelijk, dat toen alleen nog 'juridisch' bestond, in goed overleg, definitief laten ontbinden.

Transitie: Een transitie is een structurele verandering, die het resultaat is van een aantal ontwikkelingen, die elkaar gaan versterken. Dit heb ik in mijn leven ervaren. Het studeren, stoppen met het streng gereformeerd (orthodox) geloof, de vorming door de vele gesprekken met mensen (via het uitvaartwerk), had als gevolg dat ik me heel zelfstandig ging ontwikkelen. Dit werd o.a. zichtbaar in het opbouwen van een eigen bedrijf, maar het werd ook hoorbaar in de ontwikkeling van mijn orgelmuziek en mijn spreken in het openbaar. Uiteindelijk heeft de grootste verandering geduurd tot de periode dat ik in Antwerpen ben gaan wonen. Wat geloven betreft was het voor mij echt een weg via Rome naar Jeruzalem. Het duurde lang voordat ik aangekomen was bij mijn visie van vrijheid, verdraagzaamheid en compassie en voordat ik echt durfde te leven zoals ik wilde. Terugkijkend moet ik zeggen dat de weg niet gemakkelijk was, maar ik ben ondanks alles toch blij dat ik deze weg ben gegaan.

Respect: Ik hecht er waarde aan, om deze pagina af te sluiten met het uitspreken van mijn welgemeend respect voor familieleden en de Oud Gereformeerde kerk die ik achterliet. Respect spreek ik ook uit naar mijn ex-vrouw, ik ben haar dankbaar voor de twee prachtige dochters die ze me heeft gegeven. Er is een goed contact met haar en haar partner. Hier hecht ik heel veel waarde aan. De tijd die ik nu beleef is werkelijk vele malen mooier dan ik had durven hopen.